Czy wiecie, że kabała, judaizm to jedna z najstarszych religii, kultur arabskich ? Wszystko wskazuje na to że wywodzi się z terenów obecnego Jemenu i Omanu.

TYM PRZYCISKIEM POSTAW KAWĘ MOŻESZ ODBLOKOWAĆ TREŚCI PREMIUM I DOSTĘP DO STREAM LIVE

Czy podczas tłumaczenia Starego Testamentu na język grecki z hebrajskiego i aramejskiego , którego dokonało 72 żydowskich uczonych w Bibliotece Aleksandryjskiej, w III wieku przed nasza erą, dokonano zmiany miejsca wydarzeń opisanych w Starym Testamencie, z Jemenu na Egipt, by nadać zapewne większe znaczenie Świętej Księdze ?

Maat to egipska koncepcja harmonii świata opartej na sprawiedliwości, równowadze i prawdzie. Maat, czyli Pani Prawdy, uosabiana przez starożytnych Egipcjan w postaci damy noszącej na głowie pióro prawdy i trzymającej równowagę sprawiedliwości, jest kodeksem etycznym, którego przestrzegali wszyscy Egipcjanie, w tym monarchowie.

Dlatego wielu egipskich królów nosiło tytuły „Umiłowany w Maat” i „Radujący się w Maat”, podkreślające ich przywiązanie do sprawiedliwości i prawdy. Najwybitniejsi egiptolodzy, w tym Donald Redford, James Henry Breasted ( The Down of Conciense ) , w niezliczonych publikacjach, wskazywali na to że w antycznym Egipcie obowiązywał katalog moralny wyższy od dekalogu.

To oczywiste że w takim państwie nie mogło być niewolnictwa w czasach Mojżesza.

Co innego Półwysep Arabski, gdzie handel ludźmi był głęboko zakorzeniony w kulturze. Jeżeli przeanalizujecie treść Starego Testamentu zwrócicie uwagę na nazwy blisko 100 miejscowości. Nie znajdziecie ich jednak na mapie Egiptu, za to na mapie Jemenu jak najbardziej.

Stary Testament opisuje wiele wydarzeń jakie podobno miały miejsce w Egipcie. Zadziwiające, wspominając o Egipcie aż 600 razy, malując wydarzenia na tle Egiptu, Stary Testament ani razu nie wspomina o Wielkiej Piramidzie w Gizie, a przecież wiadomo, jakie znaczenie miała dla Egiptu sama piramida i zespół świątyń nieopodal niej.

Większość opisanych w Starym Testamencie historii miała miejsce w górach, tymczasem Egipt jest płaski jak stół.

Nie mniejszym zaskoczeniem, jest to że Egiptem rządziły przez tysiąclecia rody królewskie. Królowie rządzący Egiptem nigdy nie używali tytułu Faraona, co innego przywódcy prowincji Mizraim w Jemenie.

Przez 20 lat historycy z Egiptu i Izraela poszukiwali śladów wyjścia izraelitów z Egiptu, bezskutecznie. Prof. Ze’ev Herzog na Wydziale Archeologii i Starożytnych Kultur Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie w Tel Awiwie,w artykule z 1999 w Ha’aretz, napisał:

„Izraelici nigdy nie byli w Egipcie, ani nie wędrowali po pustyni, nie podbili ziemi kampanią wojskową, ani nie przekazali jej 12 plemionom Izraela”.

W dniu Wyjścia izraelici liczyli około 2,5 miliona ludzi (ekstrapolacja na podstawie Num. 1:46), podczas gdy cała populacja Egiptu liczyła wówczas zaledwie od 3 do 4,5 miliona!

Skutki wyjścia takiej wielkiej liczby przymusowych pracowników, podpory całej gospodarki, musiały być dla Egiptu katastrofalne, a jednak w żadnym momencie historii kraju, w okresie Nowego Państwa, nie ma najmniejszego śladu traumatycznego wpływu, jaki takie wydarzenie mogło wywrzeć na gospodarkę czy społeczeństwo.

Już kiedyś w moich artykułach wspominałem, że judaizm był religią dominująca w Królestwie Himjarytów położonym na południowym- zachodzie Półwyspu Arabskiego, tętnił życiem w Arabii Feliz.

Został dość powszechnie zaadoptowany przez koczownicze ludy Bliskiego Wschodu i afrykańskiej pustyni, także przez Berberów ( Królowa Kahina ).

Należy przypuszczać że wskutek postępującego upadku gospodarek państw regionu, przede wszystkim Persji, podbitej przez Arabów, wyznawcy judaizmu migrowali albo na Bliski Wschód, albo do nowego centrum handlu, na wybrzeże Morza Śródziemnego.

Czy Żydowscy uczeni tłumacząc Stary Testament byli świadomi, że wyznawcy judaizmu potrzebują silnego mitu , by przetrwać w nowym świecie ? Czy zmiana dokonana w Starym Testamencie mogła być powodem spalenia Biblioteki Aleksandryjskiej ?

Warto na koniec wspomnieć że z tego samego pnia wywodzą się trzy religie, chrześcijaństwo, judaizm i islam. Wszystko wskazuje na to że wszystkie trzy pełnią jakaś wyznaczona im rolę. Nie może dziwić wyjątkowa harmonia w jakiej żyli z sobą wyznawcy Islamu i judaizmu w Kalifacie Cordoby na terenie obecnej Hiszpanii.