Religia maskowania

Religia maskowania

Co mają ze sobą wspólnego burki, tichelki, jarmułki, hidżaby, czapki, fezy, dukus i maski chirurgiczne? Kultury religijne zalecają lub zdecydowanie wymagają, aby te nakrycia głowy były zgodne z dogmatem. Chociaż większość z tych nakryć głowy jest zakorzeniona w etnicznych i religijnych tradycjach wszystkich wyznań, aby odzwierciedlić pokorę przed Bogiem i skromność przed ludźmi, maski chirurgiczne stały się moralnym trendem świata zachodniego dla tych, którzy boją się nauki bardziej niż jakiegokolwiek boga.

Jakkolwiek absurdalnie może zabrzmieć to ostatnie zdanie, naród Stanów Zjednoczonych znajduje się w stanie oblężenia – wojny skierowanej przeciwko naszemu największemu honorowi, dumie i radości: naszej wolności. Kiedy nasi przodkowie założyli ten naród, ustalili, że wszyscy ludzie mają nienaruszalne prawo do życia i wolności. Uznając, że niektóre wolności, które są nieusuwalne dla tożsamości osoby, są szczególnie zagrożone naruszeniem, Ojcowie Założyciele opracowali Kartę Praw, aby wyraźnie chronić wolność wyznania, wolność słowa, wolność prasy, wolność pokojowych zgromadzeń i wolność składania petycji do rządu.

Ale przez ostatnie trzy lata nasz rząd wkraczał w te niezbywalne wolności w imię zdrowia publicznego i nauki. Nieliczni urzędnicy rządowi i biurokraci, którzy zasiadają w Waszyngtonie i Georgii, narzucili swoje przekonania na temat tego, co promuje zdrowie publiczne masom, niezależnie od odmiennych opinii lub przeciwnych przekonań. Taka partyjna tyrania jest właśnie naruszeniem umowy społecznej, której twórcy konstytucji starali się zapobiec.

Po początkowym powiedzeniu krajowi, że maski nie pomogą w walce z wirusem, Anthony Fauci poszedł o krok dalej i nakazał ludziom maskowanie się i poinstruował zarówno podmioty państwowe, jak i niepaństwowe, aby pociągnęły do odpowiedzialności swoich współobywateli, jeśli nie maskują. Daremne ćwiczenie w imię „zdrowia publicznego”, ponieważ badania już przed pandemią obaliły, że maski mogą zapobiegać infekcjom dróg oddechowych. Nawet po tym, jak badanie Cochrane Review dotyczące masek na twarz podczas pandemii wykazało, że maski na twarz mają niewielki lub żaden wpływ na zapobieganie infekcjom, administracja Bidena nadal mówi ludziom, aby się maskowali.

Oprócz nieskuteczności, ostatnie badania dotyczyły również możliwych negatywnych konsekwencji ciągłego noszenia masek, obecnie nazywanego „syndromem zmęczenia wywołanym maską”. Zespół ten wykazuje wiele takich samych objawów jak „Long Covid”, co nasuwa pytanie: czy ryzyko zdrowotne noszenia masek przez cały czas jest warte niskiej skuteczności? Robię dygresję. Wymagania dotyczące maskowania zaczęły się zmniejszać, gdy CDC przegrało proces, w którym sąd jedynie zakwestionował uprawnienia agencji do nakładania takich wymogów. Kwestia, czy takie mandaty są w ogóle konstytucyjne, nigdy nie została wyjaśniona. Pomimo otwartej kwestii sądowej, jestem głęboko przekonany, że nakaz noszenia maseczek nie jest zgodny z konstytucją.

Pamiętając moje skrajne podobieństwo między religijnymi nakryciami głowy a maskami chirurgicznymi, wyobrażam sobie następujący scenariusz: pewnego dnia biurokraci w Waszyngtonie zdecydują, że wszyscy muszą nosić burkę ze względu na zdrowie publiczne i przyzwoitość. Kraj krzyczał: „Faul!” Niemuzułmańscy obywatele straciliby rozum, ponieważ narzuca się im prawo szariatu, naruszając ich prawo do wolności religijnej! Tylko zwolennicy faszystów zdrowia chcieliby nosić ten strój, jako świadectwo ich prawdziwego przekonania, że burka chroni ich przed chorobami. Pytam: czym różni się nasza obecna polityka maskowania? Ponieważ zasłona nie jest doktryną zinstytucjonalizowanej religii? Czy zaufanie do nauki nie jest również formą wiary?

Prawda jest taka, że nasze sądy wielokrotnie stwierdzały, że podmioty państwowe nie mogą naruszać naszej wolności ubioru, ani wolności wyznania, ani wolności słowa. Nasza konstytucja zobowiązuje nasz rząd do poszanowania i obrony naszego ludzkiego prawa do wolności, co obejmuje umożliwienie nam wyrażania siebie i naszych przekonań poprzez nasz ubiór i wygląd. W końcu nasz wygląd jest częścią naszej indywidualnej tożsamości. To, czy zakryjemy twarz, czy nie, nasza fizyczna tożsamość, musi być naszym wyborem i nie może być nam narzucane.

Ponadto nasza indywidualna tożsamość jest związana nie tylko z naszymi atrybutami fizycznymi. Nie, nasz język jest również istotną częścią naszego człowieczeństwa i tożsamości. Język jest wyrazem duszy, subiektywnym i opartym na własnych spostrzeżeniach i doświadczeniach mówcy. To, jak mówię i co mówię, pomaga innym (i sobie) rozpoznać siebie takim, jakim jestem!

Tak jak każdy obraz jest oknem na istotę artysty, tak język jest oknem na umysł, serce i duszę człowieka. Jest tak złożony, jak ludzkie ciało, które wytwarza słowa i dźwięki: krtań, struny głosowe, gardło, podniebienie, język, zęby, policzki, wargi i nos mówcy są dostrojone tak, że to, co myślimy w naszej głowie, wychodzi z naszych ust. Język jest tak unikalny dla każdej osoby, jak jej odcisk palca lub DNA. Nienaturalne jest tłumienie głosu osoby, zasłanianie wrażliwych aspektów mowy, ukrywanie niewerbalnej mimiki twarzy i ograniczanie przepływu powietrza przez maski.

Maskowanie utrudnia wyrażanie siebie. Jeszcze przed fizycznym maskowaniem strażnicy cnoty określali kontrolę własnego języka jako „politycznie poprawną”. Kontrola i maskowanie języka jest szkodliwe zarówno dla jednostki, jak i ludzkości. Powoduje to takie samo wahanie jak przemoc domowa – uczucie „chodzenia po skorupkach jajek”, ponieważ boisz się, że twoje własne słowa coś wywołają i skrzywdzą. Powoduje również kryzys tożsamości – dysocjację w sobie, w której umysł kontroluje serce i duszę z obawy przed zranieniem słuchacza (lub obserwatora). Oba prowadzą do kompleksu ofiary, w którym wierzy się, że nie można żyć bez strachu, ponieważ inni nie „robią tego, co powinni robić”.

Prawdą jest, że wewnętrzne percepcje, które są przeprowadzane na zewnątrz, nie zawsze są poprawne lub przyjemne. Na tym polega piękno możliwości wyrażania swoich opinii i przekonań własnymi słowami: słuchacz może zrozumieć rozmówcę i skorzystać z okazji, aby z nim porozmawiać, oświecić go, skorygować własne niezrozumienie lub całkowicie zdyskredytować mówcę we własnym myśleniu. Mówienie to nie tylko mówienie, ale także słuchanie i decydowanie o tym, co uważasz za prawdę. Mówienie i słuchanie języka innych pomaga nam zrozumieć i rozwinąć naszą własną tożsamość.

Nie chodzi o to, by ciągłe obelgi i przesady stawały się normą językowego wyrażania siebie. Nie, sam język jest tak zmienny, że może dostosować się do każdej sytuacji, aby nawiązać kontakt ze słuchaczami. Na przykład istnieją różne epoki komunikacji. Nie użyłbyś tych samych słów wobec dziecka, co wobec dorosłego, chyba że chcesz być źle zrozumiany lub pozostać całkowicie niezrozumiałym, jak niewidzialni dorośli w Charlie Brown. Aby być zrozumianym przez odbiorców, musisz dostosować swój język do lokalizacji i grupy docelowej.

Co to wszystko ma wspólnego z faktem, że wymóg noszenia masek podważa wolność? Nieludzkie jest wymaganie od ludzi, aby zakrywali twarz i części ciała, które są ważne dla mówienia i rozumienia. Pozbawia dzieci możliwości nauczenia się, jak mówić, jak używać swojego ciała do wytwarzania dźwięków, słów i zdań oraz jak łączyć te słowa z mimiką, aby nadać kontekst słuchaczom. Społecznie dystansuje ludzi od siebie i osłabia ludzkie więzi, które pozwalają nam komunikować się i rozumieć siebie nawzajem.

Nic nie zastąpi tego połączenia. Jak wskazałem w poprzednim artykule, ludzie są gatunkiem społecznym. Chociaż jesteśmy zdolni jako jednostki, nie możemy się rozwijać, jeśli nie mamy możliwości interakcji z innymi. Podczas blokady ludzie tęsknili za swoimi rodzinami, pójściem do restauracji i powrotem do „normalności”. Wideokonferencje, wideorozmowy i SMS-y nie wystarczały, by zaspokoić tęsknotę za kontaktem międzyludzkim.

Maskowanie to po prostu kolejny etap oddzielenia się od siebie. Mimo że jest to mniej oczywiste niż izolacja kwarantanny, jest to tylko kolejne samotne przypomnienie, że nie jesteśmy wolni. Nie jesteśmy wolni, by być sobą, nie jesteśmy wolni w kontaktach towarzyskich, nie jesteśmy wolni od strachu, nie możemy oddychać, nie jesteśmy wolni w decydowaniu o tym, co leży w naszym własnym interesie. Nawet prezydent Biden żartował na niedawnej konferencji prasowej: „Zawsze mówią mi, że muszę nosić [maskę], ale nie mów im, że jej nie nosiłem, kiedy wszedłem”, wyzywająco wymachując maską chirurgiczną przed twarzą.

Kim są „oni”, że mogą decydować o tym, co leży w interesie jednostki? Czy jesteśmy dziećmi i „tymi” naszymi rodzicami? Czy brakuje nam intelektualnej zdolności do samodzielnego myślenia? Czy nie jesteśmy wystarczająco rozwinięci i wykształceni, aby decydować, co jest zdrowe, a co nie? Czy nasz dany przez Boga układ odpornościowy jest tak wadliwy, że nie możemy przetrwać przeziębienia? Trudno mi przełknąć niebieską pigułkę, że ludzkość przetrwała na tej planecie przez setki tysięcy lat i nagle wariant koronawirusa podkopuje naszą naturalną biologiczną obronę.

Kim w ogóle są „oni”? „Oni” nie są naszymi legalnie wybranymi ustawodawcami, którzy przysięgli przestrzegać i bronić naszej Konstytucji i którzy są jedyną gałęzią rządu, której ludzie dali władzę stanowienia prawa. W rzeczywistości senator J.D. Vance (R-OH) walczy teraz z uzurpacją władzy ustawodawczej przez „nich”. 7 września 2023 r. przedstawił w Senacie ustawę „Freedom to Breathe”, która zakazywałaby nakazu noszenia maseczek. Senator Ed Markey (D-MA) odrzucił wezwanie do jednomyślnego przyjęcia na tej podstawie, że ustawa ingeruje w kompetencje państw w zakresie polityki zdrowotnej.

Interesujący i najwyraźniej konstytucyjny argument senatora Markeya, ale taki, który zakłada, że wymogi dotyczące maskowania społeczeństwa stanowią w ogóle decyzję związaną ze zdrowiem, która nie jest poparta dowodami naukowymi, i że takie obowiązki nie są w inny sposób konstytucyjnie zabronione.

Nawet jeśli ludzie udzielili państwom uprawnień w dziedzinie zdrowia, uprawnienia te są ograniczone najwyższym prawem ludzi do życia i wolności, w tym swobodnego praktykowania religii bez usankcjonowanej przez państwo religii (nauki) i wolności słowa bez ingerencji w wytwarzający mowę otwór ciała lub fizyczną tożsamość mówcy.

Ograniczenia dotyczące masek nie są „władzą zdrowotną”, która może być egzekwowana przez rządy stanowe. Przepisy dotyczące maskowania nie są środkiem zdrowia publicznego, który rząd federalny może usankcjonować. Oba naruszają życie i wolność zagwarantowane ludziom przez egzekwowanie naszej Konstytucji. Ludzie się nie poddadzą.