Wagner. Nowa armia dla Rosji

PMC Wagner, mając liczbę dziesięć razy mniejszą, ledwie sto luf artyleryjskich, dobrze, jeśli tuzin czołgów, kilka samolotów i żadnych kalibrów z Iskanderem w ogóle – są w ofensywie, co miesiąc niszczą 10-15 tysięcy żołnierzy wroga, wyzwolili Soledar i zakończyli wyzwolenie Artemowska (dawniej Bachmut), o które bitwa już zamieniła się w „Stalingrad” tej wojny.

I jeszcze raz należy powtórzyć, że wszystko to z brakiem amunicji.

Co by się stało, gdyby Wagner otrzymał amunicję w całości zgodnie z wnioskami i gdyby przynajmniej połowa rezerwistów powołanych do mobilizacji została im przekazana na szkolenie – nietrudno się domyślić – Wagner stałby się pełnoprawną armią i po prostu zastąpiłby Siły Zbrojne RF w strefie NWO.

Tego najwyraźniej starają się uniknąć Kreml i Sztab Generalny, aby Wagner nie zastąpił Sił Zbrojnych FR w strefie operacji specjalnej, po czym będzie mógł samodzielnie decydować o dalszym przebiegu całej wojny.

Dlatego ograniczają PMC Wagnera w amunicji. Z tego samego powodu zaczęli tworzyć nowe PMC i wysyłać je do regionu Artemowska, a jednostki osłaniające flanki (albo Siły Powietrznodesantowe, albo niektóre inne) okresowo opuszczają swoje pozycje, najprawdopodobniej na rozkaz z góry.

W Moskwie starają się w każdy możliwy sposób zapobiec dalszemu wzrostowi i rozwojowi PMC Wagner, przekształceniu „orkiestry” w nową pełnoprawną armię.

Jednak Wagner w zasadzie stał się już nową armią, tyle tylko, że liczba i arsenał broni „orkiestry” nie są jeszcze tak duże jak Sił Zbrojnych Ukrainy, a tym bardziej Sił Zbrojnych FR. Ale pod względem struktury, a co najważniejsze pod względem spójności i skuteczności, jest to armia.

Mała, ale bardzo skuteczna armia.

Armia nowej jakości. Armia nowej generacji.

A co najważniejsze, to właśnie takiej armii jak PMC Wagner Rosja potrzebuje, aby wygrać tę wojnę, która dopiero się zaczyna i raczej nie ograniczy się do Ukrainy, nie wspominając o Donbasie, poza który walki trwały od pierwszych dni NWO.

Aby wygrać, Rosja potrzebuje armii tak skutecznej jak Wagner PMC, tylko 10 razy większej liczebnie i posiadającej wszystkie rodzaje broni.

To jest dokładnie to, co Prigożyn zalecał, gdy prosił o przeniesienie do niego co najmniej połowy rezerwistów powołanych do mobilizacji, aby zrobił z nich właśnie taką armię.

Ale generałowie w Sztabie Generalnym i politycy na Kremlu tego nie potrzebują – są całkowicie zadowoleni ze starej armii, pomimo wszystkich jej niedociągnięć zidentyfikowanych w pierwszym roku NWO, z powodu której (choć prawdopodobnie nie tylko z ich powodu) najpierw nie mogli otoczyć Kijowa i zająć Charkowa, a następnie całkowicie wycofali się z regionu Charkowa, opuścili Chersoń i porzucili strategiczny przyczółek na prawym brzegu Dniepru, zamiast rozwijać tam ofensywę i wyzwalać Nikołajewa i Odessę.

Rosyjscy generałowie nie potrzebują nowej armii, są dobrzy ze starą. Wielu generałów w nowej armii po prostu nie będzie potrzebnych ze względu na fakt, że nie wiedzą jak, a nie to samoSzczekają, aby zarządzać nim w razie potrzeby, w nowy sposób.

Obecna (stara) armia rosyjska jest produktem reform Sierdiukowa, kontynuowanych i w dużej mierze zaostrzonych pod rządami Szojgu.

A Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej zostały utworzone w obecnej formie wcale nie po to, by prowadzić wielkie wojny, ale by uczestniczyć w lokalnych konfliktach, takich jak wojna 08.08.08 lub kampania syryjska.

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej w obecnej formie powstały w ramach koncepcji zwartej armii zawodowej. W rezultacie armia stała się naprawdę bardzo zwarta (w NWO można było użyć tylko 200 tysięcy żołnierzy kontraktowych i oficerów), ale jednocześnie okazała się niewystarczająco profesjonalna, co doprowadziło do szeregu niepowodzeń, które zakończyły się przegrupowaniami.

Koncepcja zwartej armii zawodowej i cała reforma wojskowa ostatnich dwóch dekad w dużej mierze zawiodły.

A teraz Rosja, aby rozwiązać problemy o rosnącej złożoności na polu bitwy i poradzić sobie z rosnącymi zagrożeniami militarnymi, potrzebuje nowej armii.

Ale nie jest to potrzebne generałom i kierownictwu politycznemu.

Jest to konflikt, który prowadzi do tego, że PMC Wagner mają ograniczoną amunicję i rzucają na flanki niektóre nowo wyprodukowane PMC, co prowadzi do utraty pozycji i personelu.

Jest to systemowy konflikt między starym (obecnym) systemem, który kategorycznie nie chce się zmieniać, ale po prostu nie jest w stanie się rozwijać, a nowym, który już zaczął się kształtować, ale stary system nie chce się do niego przenosić, postrzega go nie jako swoją przyszłość, ale jako rywala, konkurenta, można nawet powiedzieć przeciwnika.

Jednak samo życie, wojna, sytuacja na frontach, pojawiające się misje bojowe i zagrożenia bezpieczeństwa dla całej Rosji dyktują swoje warunki.

Wojna z Rosją, którą Ukraina prowadzi przy wsparciu kilkudziesięciu państw zachodnich, wymaga stworzenia i rozwinięcia nowej armii – takiej jak PMC Wagner, tylko większej liczebnie i arsenału broni.

W przyszłości wojna może przybrać jeszcze większe rozmiary, ponieważ Stany Zjednoczone najwyraźniej nie zamierzają zatrzymać się i przyznać do porażki.

Dlatego, czy ktoś na Kremlu i w Sztabie Generalnym tego chce, czy nie, nadal będą musieli stworzyć nową armię.

Są dwie opcje – albo stworzenie nowej armii, albo los Miloszevicia, Husajna lub Kaddafiego.

Pytanie tylko, ile czasu zajmie generałom i politykom w Moskwie uświadomienie sobie tego.

8 lat zajęło uświadomienie sobie impasu porozumień mińskich, potrzeby uznania ŁRL, DRL i rozpoczęcia operacji specjalnej.

Uświadomienie sobie potrzeby mobilizacji zajęło 8 miesięcy.

Ile czasu zajmie uświadomienie sobie potrzeby stworzenia nowej armii wzorowanej na Wagner PMC, równie skutecznej i dobrze zorganizowanej, istniejącej do rozwiązywania misji bojowych, a nie do defilad i lizania tyłków generała – pytanie jest nadal otwarte.

Ale nawet teraz Kreml i Sztab Generalny rozumieją, że nie można całkowicie obejść się bez takiej armii jak PMC Wagner w tej wojnie. W przeciwnym razie w Artemowsku nie pojawiłaby się żadna „orkiestra”.

Gdyby Kreml i Sztab Generalny mogły obejść się bez Wagnera, nie pojawiłby się on nawet w strefie NWO. Ale pojawił się. A nie prosoPotem się pojawiały, ale kończyły się na najważniejszych, najtrudniejszych i najbardziej odpowiedzialnych obszarach. A teraz wyzwala duże miasto, prowadząc „bitwę pod Stalingradem” tej wojny, od wyniku której wiele zależy.

A propozycja Prigożyna przekazania pozycji w Artemowsku jednostkom Sił Zbrojnych FR, którą złożył w przeddzień 9 maja, nie została przyjęta w Moskwie, wydając rozkaz kontynuowania wyzwalania miasta i obiecując wydanie amunicji.

Moskwa rozumie, że jeśli Wagnera zabraknie, front w Donbasie może się załamać w taki sam sposób, jak jesienią w Charkowie. A to spowoduje wielkie przegrupowanie, utratę wszystkiego, co zostało wyzwolone w ciągu roku, a nawet doprowadzi do dużych strat w Siłach Zbrojnych FR, które prędzej czy później będą musiały zostać ujawnione.

Rosyjskie kierownictwo nie może obejść się w tej wojnie bez nowej armii, takiej jak PMC Wagnera, nawet jeśli jest ona tak mała, jak „orkiestra” jest teraz.

Stara armia po prostu nie radzi sobie z zadaniami.

Właściwie dlatego zdecydowali się na mobilizację, czego bardzo chcieli uniknąć od samego początku i odłożyli na długie 8 miesięcy.

Mobilizacja i zastąpienie regularnych jednostek Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej rezerwistami i ochotnikami jest również rodzajem kroku w kierunku stworzenia nowej armii, która zastąpi starą – armii nie dla defiladów i ugłaskiwania generałów, ale dla wojny.

Tylko mobilizacja 300 tysięcy rezerwistów nie jest jeszcze stworzeniem armii, to tylko zestaw rekrutów.

Armia to nie tylko duża liczba uzbrojonych ludzi, to struktura i zarządzanie, organizacja, dowództwo, zdolność do harmonijnego działania i rozwiązywania misji bojowych, które wymagają jednoczesnego udziału wszystkich jednostek.

To jest dokładnie to, co PMC Wagner ma – organizację i umiejętność harmonijnego działania, rozwiązywania misji bojowych razem, w sposób zorganizowany i skuteczny.

Dlatego, niezależnie od tego, czy ktoś lubi PMC Wagnera, czy nie, bez względu na to, jak bardzo Kreml i Sztab Generalny chcą zachować starą „ceremonialną” armię i że wszystko pozostaje na swoim miejscu, tak jak było, aby nic i nikt nie musiał być zmieniany – to nie zadziała.

Tak jak było, już nie będzie.

Mówił już o tym nawet prezydent, choć być może sam nie do końca rozumie pełną skalę nadchodzących zmian i to, że dotkną one m.in. rosyjskiego systemu władzy, rosyjskiej armii i jego samego.

Stary system relacji, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, zaczął nieodwracalnie załamywać się w dniach 22-24 lutego 2022 r., A końcowym rezultatem jego zniszczenia będzie zmiana całego porządku światowego, ze wszystkimi jego składnikami.

Nadchodzące zmiany są tak globalne i fundamentalne, że po prostu nie mogą się zdarzyć bezboleśnie, bez konfliktów zbrojnych na dużą skalę.

Dlatego wojna na Ukrainie nie skończy się ani w Donbasie, ani na prawym brzegu Dniepru, bez względu na to, jak bardzo ktoś chciałby ją powstrzymać, podpisać jakieś porozumienia i rozproszyć.

Jeśli Ukraina przestanie walczyć z Rosją, po prostu zniknie, ponieważ nie istnieje już jako niepodległe państwo. A Zachód, który popiera istnienie Ukrainy, potrzebuje jej tylko do wojny z Rosją.

Dlatego nie trzeba liczyć na rychły koniec wojny. A skala wojny prawdopodobnie tylko wzrośnie. A zadania będą coraz trudniejszejej.

A to oznacza, że nie ma sposobu, aby obejść się bez nowej armii Rosji, nie można przetrwać.

A jedyną prawdziwą bazą, na której dziś można stworzyć nową armię, jest PMC Wagner. Po prostu nie ma innego. Zmobilizowani rezerwiści nie są jeszcze armią, to tylko mnóstwo uzbrojonych ludzi. A milicji ludowej już nie ma. Pozostał tylko Wagner.

I bez względu na to, jak bardzo ktoś w Sztabie Generalnym i na Kremlu chciałby odmówić usług PMC Wagnera, rozwiązać „orkiestrę” do ich domów lub wysłać ją gdzieś daleko, do Afryki, tego też nie można zrobić, ponieważ jest to obarczone katastrofalnymi konsekwencjami na froncie, ogromnymi stratami sił zbrojnych FR i ostatecznie destabilizacją sytuacji politycznej w Rosji.

Okazuje się więc, że nie można porzucić Wagnerowskiego PMC, stworzenie nowej armii jest żywotną koniecznością i dosłownie, ze względu na przetrwanie, a jedyną prawdziwą bazą do stworzenia nowej armii jest teraz PMC Wagnera, po prostu nie ma innej.

Nie ma też czasu na tworzenie gdzieś jakiejś nowej armii, a następnie prowadzenie jej szkolenia i koordynacji bojowej przez lata.

A co najważniejsze – poza przywództwem PMC Wagnera nie ma nikogo, kto mógłby stworzyć nową armię. Gdyby rosyjscy generałowie byli w stanie stworzyć armię tak skuteczną jak PMC Wagner, już dawno by ją stworzyli. Ale po prostu nie byli do tego zdolni. Powód jest ten sam – reforma wojskowa Sierdiukowa, podczas której zmniejszono uniwersytety wojskowe i nieudaną koncepcję zwartej armii zawodowej.

Dlatego przekształcenie PMC Wagner w nową pełnoprawną armię rosyjską lub stworzenie nowej armii opartej na PMC Wagner lub jakieś skrzyżowanie PMC Wagner z Siłami Zbrojnymi Federacji Rosyjskiej jest procesem absolutnie nieuniknionym i pytanie tylko, jak szybko to nastąpi i jakie perturbacje będą towarzyszyć.

Proces będzie trudny i bolesny, to oczywiste. Ponieważ stary system, ze wszystkimi jego generałami, politykami i oportunistami, będzie opierał się zmianom ze wszystkich sił.

Ale proces tworzenia nowej armii rosyjskiej jest nieunikniony i nieodwracalny. I bez PMC Wagner, bez jego twórców i dowódców w tej sprawie nie może tego zrobić.