Impotencja jest dysfunkcją, której objawem jest brak erekcji, a co za tym idzie niemożność odbycia stosunku płciowego. Rzeczywiste, ale najczęściej wymyślone przez żonę problemy z potencją były wykorzystywane w przeszłości jako pretekst i sposób na pozbycie się niechcianego męża.

Sprawdzian męskości, czyli jak pozbyć się męża

Tak było za czasów Ancien Regime (Starego Systemu) we Francji, czyli za rządów przed Wielką Rewolucją Francuską, rządów absolutystycznych dynastii Walezjuszów i Burbonów, kiedy to arystokracja nadużywała swojej uprzywilejowanej pozycji w społeczeństwie, a które zakończyły się w roku 1789 obaleniem monarchii Burbonów. Symbolem tego końca było ścięcie na gilotynie króla Francji Ludwika XVI.

Zanim doszło do tego wydarzenia, w ówczesnym społeczeństwie żona mogła domagać się zakończenia związku małżeńskiego, powołując się na impotencję męża. Oskarżenie tego typu zapoczątkowywało bieg wydarzeń, którego finałem była publiczna próba odbycia stosunku pomiędzy małżonkami.

Sprawdzian męskości znany był tylko Francuzom i praktykowano go przez około sto lat — na życzenie kobiety, która chciała unieważnić swój związek małżeński. Nie było to jednak całkiem nowe zjawisko, gdyż już w starożytnej Grecji kobieta, która była żoną mężczyzny niezdolnego do spłodzenia potomka, mogła zamieszkać z innym mężczyzną z jego rodziny. Natomiast cesarz Justynian I Wielki zezwalał na rozwód, jeśli w ciągu dwóch lat od ślubu mąż nie był w stanie spełnić swojego obowiązku małżeńskiego.

Najbardziej upokarzający moment

Za czasów Ancien Regime procedura była długa i bez wątpliwości mocno uwłaczająca obojgu małżonków. Najpierw byli oni osobno przesłuchiwani przez sędziów reprezentowanych przez duchownych i urzędników reżimu, w trakcie których zadawano im bardzo osobiste pytania dotyczące ich sfery intymnej. Następnie następowało badanie męża — oględzinom poddawano jego przyrodzenie, mierzono wielkość i podatność na erekcję. Oględziny albo od razu dawały odpowiedź na postawione zarzuty, czyli wykazywały impotencję męża i w takim przypadku żona była wolna od dalszych dociekań komisji w sferze intymnej. Jeśli nie, również kobieta musiała przejść podobne badanie.

Jeśli oba badania nie dawały jednoznacznych wyników, przystępowano do decydującego etapu weryfikacji sprawności seksualnej obojga małżonków, a więc do demonstracji przed świadkami. Był to moment najbardziej upokarzający dla pary. W obecności lekarzy, sędziów, kobiet godnych szacunku, mężczyzna musiał posiąść swoją żonę. Jeśli ta sztuka mu się nie udała, niemogący udowodnić swojej męskości mąż uznawany był za impotenta, a małżeństwo rozwiązane. Jak zapisano w słowniku „De Trevoux” z 1771 roku, efekt był zwykle taki sam: „skromność i zmieszanie spowodowane obecnością ekspertów dawały efekt jak w przypadku naturalnej impotencji”.

Niestety, dla mężczyzny to nie był jedyny werdykt. Jednocześnie uznawano go za niezdolnego do ponownego małżeństwa za życia jego byłej już żony. To była idealna, choć nieco krępująca praktyka dla żony, która chciała pozbyć się męża i związać ze swoim kochankiem. W tamtych czasach Kościół uważał, że mężczyzna, biorąc kobietę za żonę, winien ją czcić. Impotencja była zatem uważana za dobrowolne pogwałcenie sakramentu małżeństwa i braku szacunku wobec kościoła.

Mąż stał zwykle na straconej pozycji

Mężczyznę, który poślubił kobietę, mając problemy z erekcją, uważano za kogoś, kto okłamał żonę co do swojej wartości. W takim przypadku mężczyzna mógł stanąć przed obliczem trybunału impotencji, do którego należało stwierdzenie, czy kobieta mówi prawdę. Jeśli uznał jej zeznania za prawdziwe, oskarżony musiał wyrazić zgodę na rozwód oraz przyznać żonie należne jej odszkodowanie.

Kościół był instytucją, która dyktowała normy zachowania w sferze intymnej. Seksualność jako taka była potępiana i uważana za niepotrzebną żądzę, pożądanie, prostytucję. Test Kongresu dawał niektórym kobietom możliwość upokorzenia swoich mężów, ich publicznego ośmieszenia. Mąż stał zwykle na straconej pozycji.

Procedura stwierdzania impotencji przebiegała w pięciu etapach:

• oświadczenie męża
• wywiad środowiskowy — zeznania rodziny i sąsiadów
• opis trzyletniego pożycia małżeńskiego
• ekspertyza medyczna (osobne badanie małżonków)
• test Kongresu

Proces markiza de Langey

8 lutego 1659 roku odbył się test Kongresu, w którym oskarżonym o impotencję był markiz de Langey. Żonaty z arystokratką wątpliwego pochodzenia nie darzył jej namiętnością, podczas gdy ta żądała spełniania przez niego obowiązków małżeńskich lub rozwodu pod groźbą oskarżenia o impotencję. Uzyskała od kościoła zgodę na test Kongresu.

Markiz, nie mogąc sprostać zadaniu

To tylko fragment tekstu. Aby uzyskać dostęp do całości, kliknij w przycisk Kup teraz.

Formularz zamówienia

Nazwa	Przelew
Dostęp do treści	30.50 zł

Imię

E-mail

AnulujPotwierdź zakup