Jako wydawca gazet, dziennikarz śledczy

reprezentant opinii publicznej od 30 lat,

redaktor naczelny tygodnika TYLKO POLSKA,

na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 4 ust.

1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z 06.09.2001 r

. o dostępie do informacji publicznej

Dz. U. z 2019 r. poz. 1429., mając na uwadze,

że kandydujecie Państwo na funkcję dziekana

Izby Adwokackiej w Warszawie na najbliższym

Walnym Wyborczym Zgromadzeniu Izby Adwokackiej

w Warszawie w dniu 30.01.2021r., a także to, że

na ostatniej debacie przed wyborami podnosiliście

jak to najważniejsza w zawodzie adwokata jest

etyka, wnoszę o udostępnienie informacji publicznej

i odpowiedzi na następujące pytania prasowe

dotyczące etyki adwokackiej, którą Wasze

środowisko tak lubieżnie lansuje.

1. Czy uznajecie za etyczne działania

obecnej wicedziekan adw. Gajowniczek-Pruszyńskiej, która

wykorzystując swoje wysokie stanowiska

i wpływy w samorządzie adwokackim najpierw

zablokowała, a następnie ukradła i dokonała

plagiatu składając “swój” pomysł powołania

Komisji Kobiet przy ORA Warszawa i NRA?
Przypominam, że Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska

obwołała się przewodniczącą ukradzionego pomysłu,

okraszając go skrajnie lewacką ideologią,

dodatkowo mieniąc się jego pomysłodawczynią.

2. Czy uznajecie za etyczne działania obecnej

wice dziekan adw. Gajowniczek-Pruszyńskiej, która

w związku ze złożonym moim zawiadomieniem

do prokuratury o kradzieży praw autorskich, swoje

wyjaśnienia w prokuraturze rozpoczęła od

podkreślenia pełnienia funkcji wiece dziekana

Izby Warszawskiej oraz że jej matka jest wpływowym sędzią!?

Poza tym wlecze się wytoczony jej proces sądowy.
Osoby tak postępujące potocznie określane są złodziejami i oszustami.

3. Czy uznajecie za etyczne działania

obecnej resortowej wicedziekan

adw. Gajowniczek Pruszyńskiej, która przez pięć

lat swojej kadencji w Okręgowej Radzie Adwokackiej

skupiła się na tym, żeby ukatrupić adwokata, którego

okradła z praw autorskich i w ten sposób uciszyć

kłopotliwą dla niej sprawę? – wedle najlepszych

stalinowskich wzorców, wyssanych z mlekiem matki

(komunistycznej sędzi, co sama chętnie podkreśla publicznie).

4. Jak morduje wicedziekan adw. Gajowniczek-Pruszyńska?

Sprawowane w samorządzie adwokackim

funkcje sprawiły, że nie musiała dźgać nożem

swojej ofiary ani rąbać siekierą.

Po prostu dysponując rozbudowanym katalogiem

łask dla innych adwokatów w postaci

przykładowo możliwości prowadzenia wykładów

dla aplikantów (po 1000 PLN za 45 minut wykładu),

przyznawania tytułu Kobieta Roku Adwokatury

czy członkostwa w podległych sobie gremiach,

„ręcznie steruje” aparatem dyscyplinarnym, żeby

wysłać na łono Abrahama adwokata, który walczy

w miarę sił o swoją godność i przypomina jej, jak podłą

i mściwą jest osobą. Czy uznajecie za etyczne

ręczne sterowanie przez adw. Katarzynę Gajowniczek Pruszyńską

pionem dyscyplinarnym, wpływanie na ich decyzje

aby przedstawić zarzuty w oparciu o donosy kobiety

chorej na schizofrenię urojeniową, co potwierdziły

dwie opinie biegłych lekarzy sądowych? Były one

wykonane na zlecenie sądów. Dodam tylko, iż sposób

formułowania pism przez ww. chorą osobę nie

pozostawia żadnych wątpliwości odnośnie jej

zaburzeń chorobowych, czego jednym z wielu

przykładów jest w formie pisemnej zasypanie

ponad setki sędziów w kilku sądach wulgarnymi

obraźliwymi wyzwiskami.

Natomiast zarzuty zostały postawione

adwokatowi znienawidzonemu przez

adw. Gajowniczek – Pruszyńską w zaawansowanym

stadium choroby nowotworowej – tak, aby

uniemożliwić obronę, poniżać i doprowadzić do śmierci.

5. W pionie dyscyplinarnym Izby Warszawskiej

nie było chętnych do realizowania planu brutalnego

morderstwa i stosowania przemocy instytucjonalnej

wobec znienawidzonego przez adw. Gajowniczek – Pruszyńską

adwokata, zmagającego się ze śmiertelną chorobą,

dopóki rzecznikiem dyscyplinarnym nie został

adw. Krzysztof Stępiński. Ze swojej funkcji Krzysztof Stępiński

zrobił wewnętrzną sprawę żydowską.

Otóż jako zwolennik polityki Gminy Wyznaniowej Żydowskiej

w Warszawie (Krzysztof Stępiński jest bratem byłego

dyrektora antypolskiego Muzeum „Polin”)

zionął nienawiścią do znienawidzonego prze

adw. Gajowniczek – Pruszyńską adwokata, albowiem ten

udzielał pomocy prawnej konkurencyjnej gminie

żydowskiej, pozostającej w ostrej kontrze

z Gminą Wyznaniową Żydowską, z którą utożsamia się

Krzysztof Stępiński. Dodatkowo szowinistom żydowskim

solą w oku jest moja jako dziennikarza i polityka krytyka

wielu ich antypolskich dokonań.

W ten sposób adw. Gajowniczek – Pruszyńska zyskała

naturalnego sojusznika w swoim krwiożerczym planie.

Krzysztof Stępiński wraz ze swoim zastępcą, też

gorliwym miłośnikiem polityki Gminy Wyznaniowej Żydowskiej

w Warszawie, Łukaszem Wiśniewskim – żądnym krwi

– gorliwie szukał jakiegokolwiek „haka” na swoją ofiarę.

Z pomocą przyszła mu chora na schizofrenię

urojeniową kobieta i jej niedorzeczne opowieści,

wynikające z choroby, które wykorzystał jako

sensacyjny materiał na kłamliwy zarzut. Krzysztof Stępiński

nie miał w tej sprawie żadnych hamulców, dążąc

do uśmiercenia swojej ofiary, bowiem i on doskonale

wie o jej śmiertelnej chorobie.

Był na najlepszej drodze do osiągnięcia swojego celu,

ale został odsunięty od tej sprawy z uwagi m.in. na

powyższe okoliczności.

Czy opisane postępowanie adw. Gajowniczek –

Pruszyńskiej i adw. Stępińskiego jest zgodnie z etyką adwokacką?

6. Czy uznajecie za etyczne „ręczne sterowanie”,

demoralizowanie i korumpowanie przez

adw. Katarzynę Gajowniczek-Pruszyńską Izby Adwokackiej

w Poznaniu, a dokładnie Dziekana Macieja Gutowskiego, który

wysmarował do Prokuratury prywatną opinię

w obronie plagiatu adw. Gajowniczek Pruszyńskiej,

próbując ją wybielić oraz Rzecznika Dyscyplinarnego tej Izby

– adw. Cezarego Nowakowskiego i jego zastępcy

adw. Piotra Ruszkiewicza poprzez oddziaływanie na nich

w kierunku stosowania przemocy instytucjonalnej

w postępowaniu dyscyplinarnym w stosunku do

chorego na nowotwór adwokata, będącego wyrzutem

resortowego sumienia adw. Gajowniczek –

Pruszyńskiej, tak by uniemożliwić mu obronę

i osiągnąć główny cel – ukatrupienie?

7. Kiedy Izba Adwokacka w Poznaniu dostrzegła, że

dała się adw. Gajowniczek – Pruszyńskiej wmanewrować

w prywatną krwawą zemstę i że będzie mieć tak samo

jak ona krew na rękach, wycofała się z tej sprawy.

I gdzie ta sprawa trafiła? Do Katowic –

do adw. Natalii-Klima Piotrowskiej – przydupaski

adw. Katarzyny Gajowniczek-Pruszyńskiej, która

wręczała jej nagrody i obściskiwała nawet w świetle kamer.

Natalia Klima – Piotrowska czuła się w obowiązku sprostać

oczekiwaniom adw. Gajowniczek – Pruszyńskiej i zaszczuwać

wycieńczonego także szpitalnym leczeniem

onkologicznym adwokata, żeby prędzej zmarł,

działając z przekroczeniem uprawnień i łamiąc

obowiązujące prawo.

Kiedy zorientowała się w co adw. Gajowniczek

– Pruszyńska ją wciągnęła, zrezygnowała

z prestiżowej funkcji w resorcie dyscyplinarnym.

Czy takie postępowanie uważacie za zgodne z etyką adwokacką?

8. Gdzie trafiła ta sprawa po wycofaniu się

Izby Adwokackiej w Katowicach? Do Opola,

a konkretnie do adw. Agnieszki Staszków-Bularz –

kolejnej przydupaski adw. Katarzyny

Gajowniczek-Pruszyńskiej, która otrzymała od niej

wyróżnienie w konkursie Kobieta Adwokatury

oraz publiczne uściski i pochwały. Dodatkowo adw.

Gajowniczek -Pruszyńska oczekiwała, że adw. Staszków

– Bularz nie będzie miała żadnych obiekcji, żeby

w końcu dobić adwokata – wyrzut jej resortowego

sumienia, ponieważ sama jest osobą niepełnosprawną.

Tak się stało, ponieważ pierwszym krokiem

adw. Angieszki Staszków – Bularz w tej sprawie było

zaszantażowanie poruszającej się na wózku inwalidzkim,

wyczerpanej chemioterapią osoby, że jeżeli nie przyjedzie

na wyznaczone przez nią czynności, oddalone o 500 km

od miejsca jej leczenia, to w trybie pilnym składa wniosek

o ukaranie do Sądu Dyscyplinarnego – bez przeprowadzenia

zawnioskowanych dowodów, bez możliwości

usprawiedliwienia nieobecności zgodnie z przepisami

obowiązującego prawa, nawet po trupie, żeby tylko

pokazać, że jest godna łask, jakimi obsypała ją

Gajowniczek – Pruszyńska.

Czy takie postępowanie uważacie za zgodne z etyką adwokacką?
Wiem, że adw. Mikołaj Pietrzak nie odpowie

na te pytania. Wiem, że on to wszystko, o czym

piszę, wie i bezwarunkowo akceptuje politykę

prowadzoną przez adw. Gajowniczek – Pruszyńską jako

wicedziekana w jego „rządzie”.

Wiem także, że stoi murem za adw. Andrzejem Orlińskim

– także wicedziekanem w jego „rządzie”, który

był komunistycznym oprawcą prokuratorem

i mającym na rękach krew polskich patriotów.

Pomimo, iż w Instytucie Pamięci Narodowej

zostało wszczęte śledztwo w sprawie zbrodn

komunistyczne adw. Andrzeja Orlińskiego,

prowadzi on zajęcia z etyki dla aplikantów adwokackich!!!

To już jawne szyderstwo z etyki.

Demoralizacja młodych adwokatów.

Z ponad 100 zamordowanych skrytobójczo przez

komunistów osób, kilka znałem osobiście, a także

wobec ok. dwóch milionów Polaków

wypchniętych na emigrację, jestem zobowiązany

piętnować takich degeneratów i komunistycznych

oprawców jak Andrzej Orliński.
Dlatego adw. Mikołaj Pietrzak publicznie

rekomendujący adw. Orlińskiego jak i adw. Gajowniczek

– Pruszyńską na kolejną kadencję do

władz ORA winny jest współudziału w morderczych szykanach.

Zdziwiłbym się, gdyby którykolwiek z kandydatów

odpowiedział na te kłopotliwe pytania.

Ten apel jest bardziej adresowany do wyborców.

Zaś obowiązkiem dziennikarza jest rzetelnie

poinformować, a następnie patrzeć na ręce, rozliczać,

ujawniać i pociągać do odpowiedzialności.

A wyborcy i tak wybiorą adw. Mikołaja Pietrzaka

i aktualny układ pozostanie, choć jest jeszcze dwóch

innych kandydatów na dziekana ORA Warszawa.

W moim mniemaniu to, o czym piszę, jest nienormalne,

nadające się do rozpatrzenia w kategoriach

psychiatrycznych, świadczy o głębokiej demoralizacji

najwyższych władz adwokatury i o tym, że to

środowisko samo nie oczyści się z patologii.

Wybory do władz ORA 30 stycznia będą testem

jak środowisko adwokackie rozumie etykę mogąc

anonimowo wybrać nowego dziekana i pozbawić

stanowisk tych, którzy je kompromitują.

Zapewniam, że dysponując odpowiednimi środkami

i zespołem współpracowników, walka z morderczymi

szykanami, zwykłym chamstwem i prostactwem,

może trwać nadal i to na zupełnie inną skalę.

Jest to bowiem walka o godność i życie.

PISMO MA CHARAKTER PUBLICZNY.