NARODY ZJEDNOCZONE (AP) – Iran od dawna jest dumny ze swojego silnego sprzeciwu wobec Stanów Zjednoczonych i Izraela, oporu, który definiuje kierowaną przez szyitów Islamską Republikę przez 40 lat od jej rewolucji.

Ale granice możliwości Iranu, by przejść samotnie, zostały pokazane w tym tygodniu w Organizacji Narodów Zjednoczonych, gdy zaangażowała się w nawałnicę dyplomatycznych działań w obliczu coraz bardziej ograniczającej izolacji amerykańskich sankcji, które pochłaniają jego gospodarkę i jej możliwości sprzedawania ropy.

Od miesięcy narody europejskie, które podpisały porozumienie nuklearne z Iranem, próbują – bezskutecznie – znaleźć sposoby obejścia amerykańskich sankcji nałożonych po tym, jak prezydent Donald Trump wyciągnął USA z porozumienia w zeszłym roku. Trump twierdzi, że umowa, zawarta pod administracją Obamy, była daleka od ograniczeń niezbędnych do zablokowania regionalnych ambicji Teheranu.

Zwracając się do światowych przywódców, przesłanie Rouhaniego wskazało wyraźny sposób na złagodzenie napięć i wznowienie negocjacji: „Zatrzymaj sankcje”.

Ale zanim do tego doszedł, otworzył swoje przemówienie, składając hołd „wszystkim tym, którzy szukają wolności na świecie, którzy nie ulegają uciskowi i agresji”. Zaatakował także „plany narzucone przez USA i syjonistów” przeciwko Palestyńczykom. Taki język charakteryzuje samozwańczą walkę o islamskie cele na całym świecie.

Z dala od podium w tym tygodniu Iran angażuje się w kampanię public relations w największych amerykańskich mediach. Rouhani spotkał się z liderami organizacji medialnych, w tym The Associated Press, i udzielił wywiadu Fox News, gdzie Trump i jego polityka w Iranie cieszą się gwałtownym poparciem.

Napięta historia rządu Teheranu ze Stanami Zjednoczonymi zasadniczo zablokowała go z globalnego systemu finansowego, co utrudnia znalezienie partnerów, sojuszników i krajów chętnych, a nawet zdolnych do prowadzenia interesów z nim.

Rouhani oskarżył USA o udział w „bezlitosnym terroryzmie gospodarczym” przeciwko jego krajowi, twierdząc, że Ameryka uciekła się do „międzynarodowego piractwa, niewłaściwie wykorzystując międzynarodowy system bankowy”, aby naciskać na Iran.

Gdy irański układ nuklearny z mocarstwami światowymi rozpada się pod ciężarem kampanii „maksymalnego nacisku” Trumpa, wcześniej niewyobrażalne sojusze stają się bardziej publiczne między państwami Zatoki Arabskiej a Izraelem, zjednoczone przez to, co postrzegają jako wspólne zagrożenie.

Na całym Bliskim Wschodzie zasięg Iranu jest istotny w Syrii, Iraku i Jemenie, gdzie wojny zastępcze przybrały sekciarski ton, w którym popierani przez Iran szyici przeciwko sunnitom wspieranym przez Arabię Saudyjską.

Na polach bitewnych rywale Teheranu postrzegają go jako groźną i destabilizującą siłę, która wykorzystała nieudane powstania, interwencje wojskowe i chaos, aby rozszerzyć swoje przyczółek w krajach arabskich.

Iran odpiera, że to Stany Zjednoczone zaatakowały Irak, a Arabia Saudyjska na Jemen. W swoim przemówieniu ONZ Rouhani wskazał na rolę Iranu w zwalczaniu sunnickich muzułmańskich grup ekstremistycznych, takich jak Państwo Islamskie i Al-Kaida. Opisał Iran jako „pioniera ruchów dążących do wolności w regionie”.

Elitarne siły paramilitarne Iranu poprowadziły ten zarzut, cementując ślad Teheranu daleko poza granicami kraju.

Korpus Strażników Rewolucji, utworzony po rewolucji islamskiej w Iranie w 1979 r. Równolegle z siłami zbrojnymi tego kraju, jest w rzeczywistości korpusem żołnierzy, których zadaniem jest utrzymanie i postęp w sprawie zasad powstania, które stworzyło współczesny Iran.

Odpowiada tylko najwyższemu przywódcy kraju, Ayatollahowi Ali Chamenei, a jego siła jest nie tylko teoretyczna, ale bardzo realna: siła bezpośrednio nadzoruje program rakiet balistycznych w kraju.

To Korpus Strażowy stał się głównym punktem spornym w stosunkach Iranu lub jego braku ze Stanami Zjednoczonymi pod rządami Donalda Trumpa.

Administracja Trumpa, Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Izrael twierdzą, że Iran wykorzystał pieniądze z ulg sankcyjnych na mocy porozumienia nuklearnego w celu zwiększenia budżetu Gwardii Rewolucyjnej.

Narody te mówią, że wszelkie nowe negocjacje muszą obejmować dyskusję na temat działań Gwardii w regionie i jej programu rakietowego, a poparcie dla tego pojęcia wydaje się zyskać na popularności.

W tym tygodniu Wielka Brytania, Francja i Niemcy dołączyły do USA i innych sojuszników, obwiniając Iran za atak na saudyjskie strony naftowe na początku tego miesiąca. Implikacja: To dlatego, że w te ataki były zaangażowane pociski, podobnie jak Straż.

W tym tygodniu, przemawiając w Radzie Stosunków Zagranicznych w Nowym Jorku, jeden z czołowych saudyjskich dyplomatów opisał Iran jako „mający obsesję na punkcie próby przywrócenia imperium perskiego i próby przejęcia regionu”.

„Ich konstytucja wymaga eksportu rewolucji” – powiedział Adel al-Jubeir. „Wierzą, że każdy szyita należy do nich. Nie szanują suwerenności narodów ”.

„Iran” – powiedział – „musi zdecydować: czy jesteś rewolucją, czy jesteś państwem narodowym?”

Kiedy Rouhani opuszcza miasto, które faktycznie jest terytorium wroga i wraca w tym tygodniu do domu, on i kierownictwo duchownego Teheranu muszą zdecydować, którą z tych ścieżek obrać: czy po prostu zmierzą się, tak jak rewolucja z 1979 r.? A może, tak jak czynią to państwa narodowe, czy też usiądą i porozmawiają?

___

Aya Batrawy pisze o Zatoce Perskiej dla The Associated Press i donosi z Bliskiego Wschodu przez ostatnie 15 lat.

 

zrodlo:apnews.com